NEMO

Wij gingen in Amsterdam op zoek naar een barbaars gebouw, een gebouw die een mooi contrast geeft met de leuke trapgeveltjes waar Amsterdam om bekend staat. Nemo, wie kent het niet? We bedoelen natuurlijk niet het leuke clownsvisje, maar het wetenschappelijke en technologische museum voor jong en oud in Amsterdam. Iedereen herkent dit markante gebouw, met opvallende kopergroene kleur die boven het Amsterdamse Oosterdok uitsteekt. 

Ik houd van Amsterdam en zijn mooie verschillende geveltjes. Het maakt de stad bijzonder, uniek en het is zeker sfeerbepalend. Maar altijd voordat ik de stad bereik met het openbaar vervoer word ik weer eventjes geconfronteerd met het naar mijn idee, afschuwelijk, lelijk en massaal gebouw: Nemo. Het steekt als een half gezonken schip uit het water, met een kleur alsof het er eerst een paar jaar onder heeft gelegen.

Omdat we benieuwd waren naar de meningen van anderen mensen, hebben we wat in de ronde gevraagd bij het gebouw. Geen van de bezoekers die wij aan hebben gesproken vond het gebouw mooi. Wel zagen de meeste bezoekers een achterliggende functie in de vorm van het gebouw. Juist omdat het gebouw een vreemde vorm heeft, is het herkenbaar voor bezoekers, ook de kleur werkt hier aan mee. Wij zagen ook de praktische functies van het gebouw, maar zijn nog steeds van mening dat ze deze functies in een mooier gebouw hadden kunnen verwerken.

‘Dames en heren, dit is een oproep voor de kinderen van de Maria school. Willen zij zo snel mogelijk naar de ingang komen. Ik herhaal: willen de leerlingen van de Maria school naar de ingang komen.’ We moesten wel even drie keer om ons heen kijken toen we deze luidde oproep hoorden. We liepen vrij dicht langs het water dus het leek ons niet logisch dat we de omroepstem van binnenuit kon komen. Toen we wat beter rond ons gingen kijken zagen we dat er grote luidsprekers aan de buitenkant van het gebouw zijn verwerkt. Daarnaast heeft Nemo een groot aflopend dakterras dat een uitzicht biedt op Amsterdam. Aan de binnenkant is er weinig aandacht besteed aan de afwerking, overal zie je grote buizen en ijzeren bruggetjes. Dit is expres gedaan, zodat de bezoeker zich niet kan laten afleiden door het interieur, de kleuren van de muur of opvallende lampen aan het plafond. 

Wij hebben ook een medewerker bij Nemo gesproken. Zij vertelde ons dat de architect Renzo Piano voor een grote uitdaging stond met het bouwen van dit gebouw. Nemo is namelijk gebouwd op een tunnel, de kromming van de tunnel als fundering leidde tot de gekromde vorm van het gebouw zelf. Het gebouw wat uit het water lijkt op te rijzen is een spiegelende tegenbewering van het verkeer dat de tunnelbuis ingaat. 

Wij zijn na het bezoeken, van dichtbij bekijken en analyseren van het gebouw, van mening dat Nemo een barbaarse architectuur heeft. Dit omdat er vooral is nagedacht over praktische functies en niet perse wat voor sfeer het afgeeft. Het is praktisch dat mensen (en vooral toeristen) weten hoe Nemo eruit ziet. Daarnaast, als je het gebouw niet kent, word je toch heel benieuwd omdat het geen alledaags gebouw is.  

Geschreven door: